Ένα φωτιστικό μαζεμένο από τα σκουπίδια....

Η μεταμόρφωση ενός φωτιστικού που βρήκα στα σκουπίδια σε έναν πολύ ιδιαίτερο πολυέλαιο

Είναι περασμένα μεσάνυχτα κι αφού έχω τελειώσει με τις δουλειές μου ξεκίνησα να φτιάξω αυτή την ανάρτηση. 

Πέρασε πάνω από μια βδομάδα από την τελευταία μου ανάρτηση κι αυτό δεν έχει συμβεί ξανά από τότε που ξεκίνησα να γράφω σε αυτό το blog.  Όμως πραγματικά πνίγομαι στην δουλειά, προσπαθώ να λειτουργήσω μια εταιρεία και να την υποστηρίξω και τεχνικά μιας και παραπάνω από το μισό προσωπικό βρίσκεται για δουλειά εκτός Αθήνας.

Μέσα σε όλα αυτά βγήκαν και οι βαθμολογίες των πανελληνίων, δεν λέω καλά πήγαμε, αλλά μάλλον δεν περνάμε στην σχολή του Πολυτεχνείου που θέλαμε.  Δεν πειράζει υπάρχουν κι άλλες…υπάρχει και η επόμενη χρονιά αν η κόρη μου επιμείνει στην αρχική της απόφαση.  Σας ξένισε ο πληθυντικός;  Μα όσοι έχουν παιδιά που έδωσαν πανελλήνιες ξέρουν πολύ καλά πως εξεταζόμαστε όλη η οικογένεια και τα αποτελέσματα είναι για όλους πάλι.

Επειδή όμως έφτασα όριο μ αυτά και μ εκείνα είπα να κάνω την «ψυχοθεραπεία» μου, όπου ψυχοθεραπεία σημαίνει diy και επικοινωνία μαζί σας.

Θυμάστε εκείνο το φωτιστικό που είχα βρει τον χειμώνα σε μια σακούλα μέσα δίπλα στον κάδο σκουπιδιών;

Ε έφτασε η ώρα του!  Η μεγάλη μου κόρη δεν ήξερε αν θα της αρέσει, άσε με να το σκεφτώ, μπα μάλλον όχι… καλά λέω κι εγώ από μέσα μου μέχρι ν αποφασίσεις θα κρέμεται ήδη στο δικό μου δωμάτιο!  Ξέρετε αυτό το δωμάτιο που θα βάψω τον τοίχο μπλε;  ΘΑ ΒΑΨΩ! Αν φυσικά με αφήσουν οι υπόλοιπες υποχρεώσεις, πάντως τα περιφερειακά έχουν ήδη αρχίσει και ετοιμάζονται, ελπίζω μέχρι το τέλος του μήνα να είμαι σε θέση να το παρουσιάσω.

Αφού λοιπόν ξεσκονίστηκε επιμελώς, ξεβίδωσα και κάτι λαμάκια που είχε γύρω από το ντουί για να συγκρατεί τα γυαλιά-καπέλα, κρεμάστηκε σε ένα σημείο στο εργαστήριο, ασταρώθηκε με σπρέι και βάφτηκε χρυσό.

Κι εδώ ξεκινάει η περιπέτεια του.  Δεν μου άρεσε και συγχωρείστε με αλλά μου φάνηκε πολύ «εκκλησιαστικός».  Η επόμενη σκέψη μου ήταν να τον βάψω ασημένιο.  Αλλά και πάλι δεν ήμουν απόλυτα ικανοποιημένη έτσι όπως τον φανταζόμουν.  Όταν κάτι δεν μου «κάθεται» η αντίδραση μου είναι να βηματίζω πάνω-κάτω και να μιλάω μόνη μου σχεδόν γκρινιάζοντας.  Εκείνη την ώρα στο εργαστήριο βρισκόταν κι ο γιός μου, που μάλλον είχε ενοχληθεί από το δικό μου στριφογύρισμα και μου πέταξε ΤΗΝ ΙΔΕΑ!  

Πριν από αρκετό καιρό είχαν κάνει εισαγωγή στην εταιρεία κάτι σπρέι τα Plasti Dip.  Αυτά είναι σπρέι – θαύματα.  Βάφουν οποιαδήποτε επιφάνεια, χωρίς προεργασία και όταν βαρεθείς το χρώμα απλά το ξύνεις με το νύχι σε μια γωνία και σηκώνεται σαν μεμβράνη αφήνοντας το αρχικό χρώμα από κάτω ανέπαφο.

Διάλεξα κι εγώ λοιπόν ένα σε μπλε χρώμα, ένεκα του μπλε δωματίου, κάλυψα κάποια σημεία του φωτιστικού που ήθελα να παραμείνουν χρυσά και το ψέκασα με αυτό το σπρέι.

Φωτογραφία αμέσως μετά το βάψιμο του ξέχασα να βγάλω, ήταν τόση η χαρά μου γιατί με ένα χέρι το σπρέι έκατσε πολύ ωραία πάνω στο φωτιστικό, δεν το έχει καλύψει απόλυτα, έχει σπάσει δηλαδή το χρώμα σε κάποια σημεία και φαίνεται από κάτω το χρυσό.

Στέγνωσε πολύ γρήγορα, σχεδόν σε μισή ώρα και το μετέφερα στο σπίτι για τα περαιτέρω. Όπου περαιτέρω ήταν τα καπελάκια και κάποια κρύσταλλα που ήθελα να βάλω.

Καπελάκια δεν ήθελα να βάλω λευκά αλλά είχα μόνο λευκά.  Και τότε θυμήθηκα την αποτυχημένη μου προσπάθεια να ζωγραφίσω με αφρό 

Δεν μου βγήκε στον καμβά θα μου βγει στα καπελάκια;  Θα το δοκιμάσω και το πολύ πολύ να το πετάξω.  Τα χρώματα που θα χρησιμοποιήσω είναι μπλε, κόκκινο και σωμόν.

Είχε βραδιάσει πια και παρακαλούσα «μην της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά»…  Ευτυχώς η επόμενη μέρα ήταν Σάββατο και θα ήμουν νωρίς το απόγευμα σπίτι οπότε θα είχα χρόνο για διορθώσεις…

Τελικά τα καπελάκια ΠΕΤΥΧΑΝ!!! Ή τουλάχιστον είναι πολύ κοντά σε αυτό που είχα εγώ στο μυαλό μου.  Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ενώ έχουν ίδια χρώματα κανένα από τα τρία δεν μοιάζει με το άλλο.

Το φωτιστικό όμως δεν έχει τελειώσει με το βάψιμο και τα καπελλάκια.  Ήθελα να προσθέσω και κάποια κρύσταλλα.  Ενώ λοιπόν βρήκα λευκά δεν βρήκα χρωματιστά που ήθελα.  Δεν με σταματούσε όμως τίποτα.  Δύο βερνίκια νυχιών που είχα από τους diy αχάτες σε σωμόν και μπλε χρώμα αποδείχθηκαν θαυματουργά γιατί έβαψα με αυτά τα κρύσταλλα και δείχνουν σαν μουράνο επειδή το χρώμα δεν έχει καθίσει ομοιόμορφα και κάνει νερά.

Μ ένα ψιλό τρυπανάκι έκανα τρεις τρύπες στην ροζέτα γύρω από το ντουί και κρέμασα τα κρύσταλλα

Έβαλα λάμπες και καπέλλα και … έτοιμο!

Κι ύστερα από πολλές τεχνικές και κόλπα, από αυτό….

… φτάσαμε σε αυτό!

Κρεμασμένο και σε πλήρη λειτουργία θα το δούμε μόλις τελειώσουν όλες οι εργασίες στο δωμάτιο.

Οι εργασίες τελείωσαν κι εδώ το βλέπετε κρεμασμένο στην μπλε κρεβατοκάμαρα σε όλο του το μεγαλείο.

Λοιπόν; Πως σας φαίνεται η μεταμόρφωση του;

Να έχετε μια υπέροχη ημέρα